จิ๊กซอว์ที่หายไป

โลกที่ดูวุ่นวายสับสนทุกคนต่างดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด ทำให้ครอบครัวและลูกน้อยได้อยู่อย่างสุขสบาย บางครั้งเราอาจหลงลืมหรือทำอะไรหล่นหายไป จนเวลาล่วงเลยผ่านพ้นทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว

ผมก็เคยมีช่วงเวลาแย่ ๆ เหล่านั้น คิดแค่เพียงว่าการเป็นพ่อเป็นหัวหน้าครอบครัวมีหน้าที่หาเงินเข้ามาในบ้านก็พอแล้ว จนเผลอปล่อยปละละเลยลูกและภรรยาไป ลูกเทียวมาร้องขอให้ผมเล่นด้วยอยู่บ่อย ๆ ผมก็ได้แต่เมินเฉย

ผมไม่เคยเข้าใจว่าทำไมภรรยาเอาแต่โกรธ กับแค่เรื่องที่ผมจำวันครบรอบแต่งงานไม่ได้ ทำไมต้องชวนทะเลาะให้เป็นเรื่องราวใหญ่โต กับลูกที่เอาแต่ร้องไห้เสียงดังโวยวายเพียงเพราะผมไม่ยอมเล่นด้วย ช่างเหนื่อยเหลือเกินได้แต่ถอนหายใจ มีอยู่วันหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกตัวจนต้องกลับมาทบทวนแก้ไขตัวเองยกใหญ่

เรื่องมีอยู่ว่าผมกลับเข้าบ้านหลังจากที่ทำงานมาตลอดทั้งวัน เมื่อก้าวเท้าเข้ามาทุกอย่างเงียบสงบ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจ ภรรยากับลูกไม่อยู่บ้าน เอาล่ะสิ...ผมเริ่มร้อนใจ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ผมหันหลังกลับไปเห็นกระดาษโน้ตติดอยู่ที่ประตู มีข้อความกำกับว่าจะค้างคืนอยู่ที่บ้านแม่ไม่ต้องตามหา

ผมเบาใจไปนิดหน่อยที่ไม่ได้เกิดเรื่องรุนแรงอะไรขึ้น ไหน ๆ ก็ไม่มีใครอยู่แล้วขออยู่เงียบ ๆ แบบนี้สักพักแล้วกัน ผมอุทานเบา ๆ ผ่านไปสองวันก็แล้ว สามวันก็แล้วภรรยาและลูกก็ยังไม่กลับ ทุกอย่างเงียบเหงา เคว้งคว้าง บ้านช่างไม่เป็นบ้านเอาเสียเลย ผมนั่งทบทวนตัวเองอยู่นาน ครอบครัวเราต้องดูแลกันและกันมากกว่านี้

สิ่งที่พวกเขาต้องการไม่ได้มากไปเลย เรื่องไร้สาระสำหรับเราแต่สำหรับพวกเขามันคือการเอาใจใส่ ผมรีบขับรถไปรับลูกและภรรยาทันที เมื่อไปถึงลูกแทบจะไม่สบตากับผมเลยด้วยซ้ำแถมร้องไห้งอแงไม่ยอมกลับมากับผมอีกด้วย ต้องขอโทษขอโพยลูกอยู่นานเขาจึงยอม

การที่จะเลี้ยงลูกให้เติบโตเป็นต้นไม้ที่งดงามได้นั้นมีอยู่ 3 ปัจจัย

1.กรรมพันธุ์ที่ดี (Nature)

กรรมพันธุ์ที่ดี เราทำได้เพียงตรวจสอบก่อนจะมีลูก ข้อนี้สามารถปรึกษาแพทย์ได้

2. สภาพแวดล้อมหรือการเลี้ยงดูที่ดี (Nurturing)

สภาพแวดล้อมก็สำคัญพ่อแม่สามารถควบคุม เปลี่ยนแปลง และสร้างขึ้นมาได้ด้วยมือของเรา

3. ความต้องการจากภายในของเด็ก (Individual choice)

บางครั้งเรามัวแต่กังวลกับเรื่องราวภายนอกจนลืมฟังเสียงร้องของลูก การลงไปคลุกคลีกับลูกโดยเอาทั้งตัวและหัวใจลงไปอยู่กับเขาเป็นสิ่งที่ควรทำทันที แม้ไม่มีความรู้เราค่อย ๆ ศึกษาได้ แต่ไม่มีเวลาให้ลูกเรารอช้าไม่ได้ ต้องทำทันที ใช้เวลากับเขาในวันที่เขายังต้องการเรา

ไม่ว่าลูกจะอยู่ในช่วงวัยไหนของชีวิตในทุก ๆ วัน สิ่งที่เขาต้องการคือ “ความรัก” “ความเชื่อใจ” และ “การสนับสนุน” จากเรา ในวันที่เขาผิดพลาดสิ่งที่เขาต้องการคือ “การสอน” “การให้อภัย” และมีพ่อแม่ “อยู่เคียงข้าง” ผมต้องใช้เวลาอย่างมากเพื่อที่จะให้ลูกกลับมาสนิทสนมเชื่อใจไว้ใจผมอย่างแต่ก่อน ผมพร้อมที่จะฟังเสียงของเขาร้องเรียกทุกเมื่อ ความสุขของผมคือการได้อยู่กับครอบครัวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

คุณพ่อคุณแม่ครับ อย่าปล่อยให้ทุกอย่างสายเกินไป อย่ารอให้ลูกโตถึงจะพร้อมคุยกับเขา ถ้าถึงเวลานั้นแล้วเขาอาจจะไม่ค่อยอยากคุยกับพ่อแม่แล้วก็เป็นได้

ข้อมูล : เมริษา ยอดมณฑป นักจิตวิทยาด้านการเรียนรู้ในโครงการปฏิรูปการศึกษาของประเทศไทย