
ความสัมพันธ์ที่ดี...คือรากฐานชีวิตลูก
“บันไดขั้นแรก” ของพัฒนาการมนุษย์
การพาลูกเลิกใส่แพมเพิส เป็นอีกหนึ่งภารกิจสำคัญที่คุณพ่อคุณแม่ทุกคนต้องเจอ และต้องทำให้สำเร็จไม่ว่าช้าหรือเร็ว
วันนี้แม่หวานมีประสบการณ์ตรงที่ทำให้น้องพีต้าเลิกแพมเพิสได้ในวัย 2 ขวบ คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์สำหรับบ้านที่กำลังเล็งว่าจะเลิกอยู่พอดี มั่นใจว่าอ่านบทความนี้จบจะช่วยให้สำเร็จได้แน่นอนค่ะ เป็นยังไงลองมาดูรายละเอียดกันไปทีละขั้นตอนกันเลย
การที่ลูกใส่แพมเพิสต้องยอมรับว่ามันเป็น “ความสะดวกสบายของพ่อแม่” อย่างนึงเพราะฉะนั้น การจะทำอะไรที่ความสะดวกสบายมันจะต้องลดน้อยลงมันจะค่อนข้างยากแน่นอน แต่ยังไงซะก็ต้องฝึกค่ะอาจจะลำบากนิดนึงในช่วงแรกแต่ระยะยาวแสนจะสบายได้ทั้งพัฒนาการ ที่ดีของลูกและประหยัดเงินในกระเป๋าพ่อแม่ไปได้อีกเพียบ !
พอพ่อแม่ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะเลิกเพิสอย่างแน่นอนแล้วต้องประกาศนโยบายนี้ให้คนทั้งบ้านรับรู้และปฏิบัติตาม สำคัญนะคะข้อนี้ !! อย่างบ้านเราจริง ๆ อยู่กัน 4 คนพ่อแม่ลูก 2 แต่ตอนกลางวันก็มีคนช่วยหรือบางทีก็เป็นอากงอาม่า ก็ต้องบอกให้ทุกคนรับรู้ว่าช่วงนี้เราปฏิบัติการเลิกแพมเพิสให้น้องอยู่นะ เพราะช่วงแรกเค้าจะยังไม่ค่อยบอกค่ะ ต้องคอยถามเค้าบ่อย ๆ คอยอุ้มไปฉี่
จริง ๆ แม่หวานตั้งใจจะเลิกแพมเพิสน้องพีต้าตั้งแต่ก่อนน้องเพตั้นจะคลอด ซึ่งตอนนั้นน้องพีต้าจะประมาณขวบนิด ๆ เริ่มสื่อสารได้แล้ว แต่ด้วยความที่ท้อง (ตอนนั้นท้องน้องเพตั้น อ้างเหนื่อย) เลยทำให้ยังไม่ได้จริงจัง จนน้องเพตั้นคลอดก็ยังไม่ได้ฝึก ก็เลยจะมาบอกว่าล้มเหลวก็เคยนะไม่ใช่ไม่เคย แต่เราต้องมุ่งมั่น ตั้งใจจริง พร้อมจริง ๆ แล้วเริ่มใหม่ได้ค่ะ
ไม่ว่าเราจะตั้งใจแน่วแน่แค่ไหน แต่ต้องระวังอย่าให้ลูกรู้สึกเครียดหรือกดดันเด็ดขาด เพราะมันไม่ช่วยให้การเลิกเพิสสำเร็จได้เร็วขึ้นหรือง่ายขึ้นเลยสักนิด แต่อาจทำให้เค้าไม่แฮปปี้หรือกลัวการเข้าห้องน้ำไปเลย ทีนี้งานช้างแน่นอน สำหรับหวานเคล็ดลับคือจะทำให้ทุกอย่างเป็นเรื่องสนุก ไม่เครียด เช่น วิ่งแข่งกันเข้าห้องน้ำ มีให้ดาวรางวัลถ้าบอกทัน และไม่มีซักครั้งที่จะดุเวลาที่เค้าไม่บอกหรือบอกไม่ทัน ให้ท่องไว้ในใจเสมอว่าเค้าคือเด็กตัวเล็กนิดเดียว
คนอื่นไม่รู้เป็นไง แต่แม่หวานคือไร้สติ กว้านซื้อทุกอย่างที่เค้าว่าช่วยที่เค้าว่าดี อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจให้ตัวเอง อย่างกระโถนนี่มีทุกแบบ หลากสี ตั้งอยู่ทุกที่ทั้งในบ้าน อ๊อฟฟิซ บ้านอากงอาม่า ดีไซน์หลากหลาย ตั้งแต่ถูกไปจนอันละเป็นพัน (อากงเป็นสปอนเซอร์..งงทำไมกล้าซื้อ 555555) บันไดปีนขึ้นไปนั่งบนโถส้วม ตัวรองโถส้วมสำหรับเด็ก กางเกงในซับฉี่ก็จัดมาทุกลายการ์ตูนที่ชอบ
จากการทดลองมาหมดทุกอย่าง แต่เอาจริง ๆ ตัวที่ “เวิร์ค” สำหรับพีต้าก็คือ “โถฉี่ใบพัดกบ” ซื้อมาจากในอินเตอร์เน็ตราคา 159 บาท เวลาฉี่โดนใบพัดตรงกลางมันจะหมุน ๆ นี่ก็ชี้ชวนกันดู เล่นใหญ่ให้ตื่นเต้น เลยกลายเป็นสนุก อยากจะฉี่ให้ใบพัดหมุนตลอดเวลา
ความพร้อมของเด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่างตอนแรกที่แม่หวานพยายามจะให้น้องพีต้าเลิกแพมเพิส (1.4ขวบ) รู้สึกเลยว่าทำไมมันเหนื่อย ทำไมมันยากจัง พื้นฐานน้องพีต้าจะเป็นเด็กที่พูดได้ค่อนข้างเร็ว สื่อสารได้ดี แต่ช่วงแรกที่แม่หวานคุยกับเค้าว่า “พีต้าครับเวลาพีต้าปวดฉี่ พีต้าบอกหม่าม๊านะครับ” พีต้าตอบว่า “ไม่..พีต้าไม่บอก” แล้วเค้าก็ไม่ยอมบอกจริง ๆ จะบอกตอนฉี่เสร็จแล้ว
จนอยู่มาวันนึง ปุ๊บปั๊บ เค้าก็บอกแม่หวานเอง “หม่าม๊าพีต้าปวดฉี่” และจากวันนั้นเป็นต้นมาก็บอกทุกครั้งเลย สรุปน้องพีต้าเลิกแพมเพิสได้ประมาณสองขวบนิด ๆ บทจะง่ายก็คือง๊ายง่ายย ซึ่งนี่คงเป็นจุดที่พร้อมพอดีสำหรับเค้า อย่างล่าสุดที่ไปภูเก็ต ตลอดทริปก็สบายมาก ผ่านฉลุย ไม่มีพลาดแม้แต่ครั้งเดียวเลย เลยกล้ามาโม้ให้ฟังนี่แหละค่า
แม่หวานเชื่อมั่นว่าถ้าใครทำตามขั้นตอนเหล่านี้ได้ทุกข้อ น้องเลิกแพมเพิสได้แน่นอน แบบแฮปปี้ด้วย สุดท้ายสำหรับเรื่องนี้ การทำความสะอาดโถฉี่ ล้างมือ กดชักโครงเองทุกครั้ง ก็เป็นสิ่งที่เราควรปลูกฝังไปพร้อม ๆ กันนะคะ ในวันที่เค้าทำได้เอาทั้งหมดโดยเราไม่ต้องบอก เห็นแล้วชื่นใจมากจริง ๆ สำหรับความดีความชอบอันนี้ยกให้คุณพ่อเลย เพราะเป็นคนพาลูกเข้าห้องน้ำแบบบอยบอย