อย่าให้ ‘ความกลัว’ เป็นกำแพงกั้นอัจฉริยะ

..."ความกลัวที่กั้นพัฒนาการและการเรียนรู้ของลูก ๆ นั้น ร้อยทั้งร้อยมักมาจากมนุษย์พ่อ มนุษย์แม่อย่างพวกเรานี่แหละครับ"...

ความกลัวถือเป็นกับดักของชีวิต เป็นศัตรูตัวฉกาจของการเรียนรู้ สกัดกั้นความคิดสร้างสรรค์ ผู้เชี่ยวชาญหลาย ๆ ท่านบอกไว้ชัดเจนว่า มนุษย์นั้นจะเรียนรู้ได้ดีที่สุด เมื่อไม่มีความกลัว มาถึงตรงนี้หลายคนอาจจะสงสัยว่า แล้วจะทำอย่างไรล่ะ ให้ลูก ๆ อยู่ในสภาวะไร้ความกลัว ?

วิธีที่ง่ายที่สุด คือ พ่อแม่อย่างเรา ๆ ต้องเลิกกลัวเสียก่อน !

..."ลองถามตัวเองสิว่า ทุกวันนี้ความกลัวของพวกเรากำลังปล้นอิสรภาพแห่งการเรียนรู้ของลูกอยู่หรือเปล่า ?"...

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า หลายครั้งเด็ก ๆ มักจะถูกความกลัวของพ่อแม่ครอบงำโดยไม่รู้ตัว เช่น แม่กลัวอะไร ลูกมักจะกลัวอย่างนั้น นี่เป็นการซึมซับความกลัวโดยไม่ต้องสอนสั่ง นอกจากนี้ ความกลัวยังมีพลานุภาพรุนแรงพอที่จะทำให้พ่อ ๆ แม่ ๆ ไม่ยอมปล่อยให้ลูกเป็นอิสระ ผ่านข้ออ้างมากมาย ไม่ว่าจะเป็น กลัวรถรา กลัวอาชญากรรม กลัวคนแปลกหน้า กลัวภัยธรรมชาติ กลัวสารพัด

พื้นที่ชีวิตของเด็ก ๆ ทุกวันนี้จึงถูกล้อมกรอบมากขึ้น ความสนุกก็ถูกกีดกัน จำกัดขอบเขต ความกลัวนี้เองที่ค่อย ๆ ดึงเด็กออกห่างจากธรรมชาติ ไกลจากเสรีภาพแห่งการเล่นอย่างแท้จริง โลกแห่งจินตนาการของพวกเขาย่นย่อลงเรื่อย ๆ โอกาสการเรียนรู้ก็ถูกจำกัดมากขึ้นทุกที ขณะที่ประสบการณ์ในการเล่นบริเวณใกล้บ้าน โดยเฉพาะบริเวณใกล้ธรรมชาตินั้น เป็นสิ่งที่จะช่วยหล่อหลอมวุฒิภาวะด้านการรู้คิดของเด็กได้อย่างน่าทึ่ง ดังที่ Dr. Stephen R. Kellert ศาสตราจารย์ด้านนิเวศวิทยาสังคม นักคิดระดับแถวหน้าแห่งมหาวิทยาลัยเยลได้กล่าวไว้ แต่ทว่าเด็กไทยกลับห่างไกลสิ่งนี้ออกไปทุกที

..."ถึงเวลาหรือยังครับ ที่พวกเราจะบอกลาความกลัว มาร่วมแรงร่วมใจสร้างสังคมปลอดภัย ไร้ความกลัวขึ้น เพื่อเปิดโอกาสให้เด็ก ๆ ได้เที่ยว-เล่น-เรียนรู้อย่างเสรี "...